الکلیسم، بیماری مزمنی است که در صورت درمان نشدن، میتواند تهدید کننده حیات باشد و در صورتی که درمان نشده باقی بماند، مانند امراض کشنده مزمنی چون دیابت، فشارخون بالا و آسم، عوارض متعددی را ایجاد کرده و فرد را تا پایان عمر گرفتار میکندچنانچه فردی پس از مصرف طولانی و زیاد الکل ناگهان آن را قطع کند یا مقدار آن را ناگهانی کاهش دهد، به طور متوسط پس از ۸-۶ ساعت علائم زیر بروز خواهد کرد:
تعریق، افزایش ضربان قلب، لرزش شدید دست ها، بی خوابی، تهوع و استفراغ، اضطراب، تشنج، توهمات شنوایی و بینایی.
۷۲ ساعت تا یک هفته پس از قطع مصرف ناگهانی امکان بروز تشنج و حالتهای هذیانی شدیدی که ممکن است منجر به مرگ شود، وجود دارد که نظارت تخصصی را در این دوران الزامی می کند .
هنوز هم برخی متخصصان بر این عقیدهاند که الکلیسم یک اختلال شخصیتی است و نه یک بیماری قابل درمان. به هر حال در کنار دارودرمانی برای این بیماران، رواندرمانی و رفتاردرمانی باید وجود داشته باشد.
داروهایی برای درمان مرحله حاد نشانگان محرومیت و نیز برای درمان نگهدارنده پیشنهاد میشوند. مرحله حاد نشانگان محرومیت علایم متعددی دارد که البته همگی این علایم در همه بیماران ظاهر نمیشوند. اختلالات هشیاری، مشکلات شناختی، اختلالات ادراک در مدت زمان کوتاه، افزایش شدید دمای بدن، فشارخون بالا، تاکیکاردی، تعریق فراوان و تهوع از جمله این علایم هستند. این علایم ممکن است طی محرومیت از مصرف الکل یا کمی دیرتر مشاهده شوند.
داروهایی
برای درمان مرحله حاد نشانگان محرومیت و نیز برای درمان نگهدارنده پیشنهاد
میشوند. مرحله حاد نشانگان محرومیت علایم متعددی دارد که البته همگی این
علایم در همه بیماران ظاهر نمیشوند. اختلالات هشیاری، مشکلات شناختی،
اختلالات ادراک در مدت زمان کوتاه، افزایش شدید دمای بدن، فشارخون بالا،
تاکیکاردی، تعریق فراوان و تهوع از جمله این علایم هستند. این علایم ممکن
است طی محرومیت از مصرف الکل یا کمی دیرتر مشاهده شوند.