ویفر رنگارنگ 14.5 گرمی مینو

ویفر رنگارنگ 14.5 گرمی مینو ویفر نوعی بیسکویت یا نان بسیار نازک، تخت ، معمولا شیرین، ترد و شکننده است. این بیسکویت کاربردهای مختلفی دارد، اما آن چیزی که بیشتر از همه تداعی می‌شود نوع خاصی از فرآورده‌های ویفر است.  یعنی نوعی شیرینی کوچک که از ساندویچ کردن لایه‌های کرم بین صفحات ویفر به دست می‌آید. از ویفر همچنین برای تزئین بستنی استفاده می‌شود. قیف به کار رفته در بستنی قیفی، و نانی که در دو طرف بستنی سنتی (بستنی نونی) مشاهده می‌شود، در حقیقت انواعی از ویفر هستند.سطح ویفرها معمولا حالتی مشبک دارد، چیزی شبیه به ظاهر وافل. جالب اینجاست که دو کلمه ویفر و وافل از یک ریشه هستند؛ واژه‌ای آلمانی  به معنای نان یا بیسکویتی با طرح کندوی عسل. بنابراین نام ویفر از طرح خاص و کلاسیک قالب آن گرفته شده‌است. اما ویفرها همیشه به این شکل نبوده‌اند.در میان بیسکویت ها، ویفر از دیرباز یک بیسکویت فانتزی و عرصه‌ای برای هنرنمایی بوده‌است. وسیله‌ای برای انتقال مفاهیم و نشانه‌های خانوادگی و مذهبی. مثلا آن نان نازک، کوچک و گردی که برای بزرگ‌داشت عشای ربانی در کلیسا توزیع می‌شود، ویفر مقدس (Holy Wafer) نام دارد. روی این نوع از ویفر معمولا نقش صلیب یا عیسای مصلوب به چشم می‌خورد.برای پخت ویفر در قرون گذشته وسیله‌ی انبرمانند مخصوصی وجود داشت. این وسیله از دو دسته بلند تشکیل شده بود که به انتهای هر دسته یک صفحه فلزی گرد کوچک متصل بود. این صفحه‌ها در انتها به هم لولا شده بودند و در حقیقت نقش قالب را برای ویفر بازی می‌کردند. خمیر را بین این دو صفحه پهن می‌کردند، دو صفحه را به هم می‌فشردند و به کمک دسته‌ها آن را روی آتش نگه می‌داشتند.خمیر ویفر را با استفاده از آرد الک‌شده و یکنواخت، آب، روغن، نمک، شکر، مواد افزودنی مجاز و مواد ترد کننده تهیه می‌کنند. این مواد را به خوبی با یک‌دیگر مخلوط می‌کنند و به صورت یکنواخت درمی‌آورند. آن را درون قالب‌ها می‌ریزند و درون تونل‌های حرارتی با گرمایی حدود 250 درجه سانتی‌گراد قرار می‌دهند.